Afgelopen donderdag was ik in club TrouwAmsterdam bij het optreden van een band waar ik al sinds jaren oprecht fan van ben: Phoenix. Ze hebben net een nieuwe cd uit, Wolfgang Amadeus Phoenix, en zijn dus lekker aan het touren. Direct toen ik dit (via Twitter, toch handig) las hebben we kaarten gekocht. Sowieso gaaf om een keer in het oude Trouwgebouw te zijn, tijdens mijn stage aan de overkant in het Volkskrant gebouw kwam ik hier ook nog wel eens. Toen liepen er nog allemaal mensen netjes in pak, nu is het dus een hippe club geworden :).

Het optreden was kort gezegd erg strak te noemen: in nog geen anderhalf uur tijd ramden ze er misschien wel 20 nummers doorheen. De nummers kwamen vooral van de laatste 2 albums: It’s never been like that en eerder genoemde Wolfgang Amadeus Mozart. Toch vond ik oude toppers als ‘Run, Run, Run‘ (wat was die bas vet!) en de geweldige afsluiter ‘If I ever feel better‘ erg fijn om een keer live te zien. Op het podium is het doorgaans poppy klinkende Phoenix meer een echte rockband, getuige ook de flinke gitaarsolo’s en alternatieve versies van nummers die ze speelden. Erg gaaf, terwijl ze toch ook veel nummers heel vertrouwd ‘net als op de cd’ speelden. Het enige minpuntje van de avond vond ik eigenlijk dat het geluid niet supergoed was en veel te hard stond. Oh ja, en het glas bier dat ik over mijn rug kreeg maar daar konden Phoenix en Club Trouw weinig aan doen :). In het filmpje dat ik op Youtube vond een mooie impressie van een aantal nummers (inclusief hard meezingen :)):